خاطرات من

من به حساب خودم خیلی دارم تلاش میکنم که وزنم رو پایین بیارم.کاهش یا افزلیش هر 100 گرم برام خیلی مهمه.دیگه بقال و میوه فروشی محلمون هم میدونن که من رژیم دارم..ما هیچ وقت سبزی خوردن و کاهو جزو واجبات سفره مون نبود .ولی دیگه الان  هر دو روز یه بار این دوقلم جنس رو میخرم.یا وقتی از سوپرمون خرید زیاد میکنم بنده خدا میگه بذار باشه من برات با موتور مییارم. میگم میخوام خودم ببرم که تلاش بیشتری کرده باشم.ازوسایل خرید شده به عنوان وزنه استفاده میکنم تا کالری بیشتری بسوزونم.مسیر خونه مون همش سر بالاییه.وقتی در خونه میرسم دیگه نفس برام نمیمونه!

**********

ما تو آپارتمان زندگی میکنیم.ولی جوجه مرغ وقناری وکاسکو  داریم.قبل اومدنمون به این خونه 13 تا بلدرچین داشتیم که هر روز برامون تخم میگذاشتند.موقع اثاث کشی بخشیدیم به برادرشوهرم .گفتیم برامون چند وقت یکبار چند تا از تخمهاشو بیاره که بچه ها بخورند.هنوزه که بیاره..من هنوز چشمم دنبالشونه .تابستون گوشه باغچه حیاط توری میکشم ،بلدرچین میگیرم ،بزرگ میکنم.به فنچ هم خیلی علاقه دارم.برای عید 3-4 تا میگیرم تو گلخونه مون آزادشون میذارم.من به بچه گربه هم خیلی علاقه دارم.دار آباد تهران یه گربه دیدیم که خیلی نازبود.اونجا جایی بود که حیوونهای خونگی میفروختن و یا واکسن میزند .کاش از گربه هه عکس گرفته بودم550  هزار تومن قیمتش بود.اگه از خودم پول داشتم حتما میخریدمش.یه سگ پا کوتاه پشمالو هم اون جا بود که فوق العاده خوشگل بود.اونو قیمت نکردم.چشماش عین دگمه بود.گرد ومشکی.....
جوجه رنگی ها  رو من خریدم .خیلی دوستشون دارم.4 تا بودند.دو تاشون مردند.یکیشون روزاول مرد و یکی دیگه شون هم  دیشب. نیمه جون بود !یه کمی کثیف شده بود.با آب گرم شستمش .بعد هم با سشوار خشکش کردم.مثلا داشتم خدمتشو میکردم.یه  قرص جوشان مولتی ویتامین انداختم تو آب .یه قاشق تو گلوش ریختم.رفتم خدمت قناری و کاسکورو بکنم که برگشتم دیدم مرده بود.اگه بهم نمیخندید اعتراف میکنم که لحظه ی غم انگیزی بود. واسش خیلی گریه کردم .

********

خونه جدید ما نزدیک به محله ی قدیمی مونه.قدیمی که میگم یعنی زمان بچگیم.قبلا اگه کسی از 30 سال پیش خاطره ای تعریف میکرد فکر میکردم زمان زیادی گذشته .ولی الان من هم میخوام از 30 سال پیش بگم.انگار همین دیروز بود..اون موقع که 4 سالم بود.محل قدیمی مون بهترین جای شهرمون بود.خلوت بود و بی سر وصدا.الان هم تقریبا همون موقعیت رو داره .فقط  بعضی ازخونه ها جاشون رو به آپارتمان ها دادن.خونه ای که ما توش بزرگ شدیم رو خراب کردن و جاش یه آپارتمان 5 طبقه ساختند.نقشه ی قشنگی داشت.یه خونه 300 متری که حیاطش توی حیاط دیگه پله میخورد.دو تا سالن بزرگ داشتیم که یکیش مخصوص پذیرایی و روضه و این حرفا بود و یکی دیگه ش دست خودمون .ما هم 5 تا بچه بودیم که  هیچ کدوممون بر خلاف الان همدیگه رو نمیخواستیم. اخلاقهای منحصر به خودمون رو داشتیم .یکی اهل جبهه و پایگاه مقاومت.یکی اهل کتاب و درس.یکی اهل ترانه وضبط و موسیقی، یکی اهل ومرغ و خروس وتقلب .یکی هم دائم برامون نمره تجدید  میاورد و تو سرش میزدیم .پر واضحه اونی که اهل مسجد و بسیج بود، از همه مون عزیز تر بود.تصمیم نهایی تو هر کاری همیشه با اون بود .یه خواهر هم داشتیم که اونم 5 تا بچه داشت.هفته به هفته اونجا بود.ما دیگه تربیت بچه های اونو هم  به عهده گرفته بودیم. الان فکرش میکنم که ما چه خونواده ی شلوغی بودیم.انگار اصلا اون موقع همین شکلی مد بود.تمام دوستام و یا همسایه هامون پر جمعیت بودند.کسی پیدا نمیشد که بگه دو تا بچه کافیه..بازم جای شکرش باقیه که از لحاظ مالی تامین بودیم وگرنه معلوم نبود ما الان چه کاره بودیم !

صبحهای زود که برای پیاده روی بیرون میرم از خیابون قدیممون رد میشم.یه روز تصمیم گرفتم بایستم جلوی  درخونه قدیمیمون به خاطرات اون موقع فکر کنم.اون لحظه هر چی به ذهنم فشار آوردم که یکی از خاطراتم رو به یاد بیارم نتونستم.به کل ظاهر و نمای اون خونه عوض شده بود..دو طرف خیابون ساختمونهای بلند ساختند.هیچ چی مثل قبل نبود.حتی باغچه های دم در رو هم خراب کردن...چقدر دلم میخواست که اون خیابون مثل قدیمش بود. هیچ وقت خاطره هام رواز اون خونه و اون محل فراموش نمیکنم.تو خیابونهای دیگه ی اون محل که قدم میزنم حال و هوای زمان جوونی هام رو به یاد مییارم.یه وقتایی خجالت میکشم از خودم  وکارهایی که کردم.بیشتر آدمهایی که میشناختم از اونجا رفتند.اگر بودند خونه هاشون هیچ موقع تبدیل به آپارتمان نمیشد.