افسردگی

ما جا به جا شدیم .خیلی از وسایل رو نمیدونم کجا گذاشتند.من و همسرم فقط ناظر بودیم.نمیتونستیم کار کنیم.چون هر دومون کمر درد داریم.حسش نیست که  تو انباری رو ببینم چی به چیه! خیلی به خودم فشار نمیارم.هنوز با محیط جدید انس نگرفتم.اینجا خیلی راحت و خوبه.کمترین چیزی که میتونم از اینجا بگم اینه که همیشه گرمه.بر خلاف خونه قبلیمون که مثل سیبری بود. نمیدونم چقدر زمان میبره که با اینجا خو بگیرم..
یه اتفاق جالب دیگه!من قبلا به نت خیلی علاقه داشتم.شب و روز سیستم ما روشن بود.ولی اینجا دیگه از اون علاقه هم خبری نیست.از شرکتی که اینترنت ازشون گرفتیم تماس گرفتند که یک هفته خط شما جا به جا شده .ولی شما کانکت نشدید.تو چند سال گذشته اصلا همچین چیزی محال بود که من یه هفته با نت کار نداشته باشم.
خیلی هم کم تلویزیون میبینم. حوصله کسی رو ندارم.تر جیح میدم تنها باشم و فقط بخوابم تا اینکه با تلفن حرف بزنم یا کسی رو تحمل کنم.من که عاشق بچه هام بودم حوصله این طفلیها روهم ندارم.تو روزهای اثاث کشی پدرم سکته مغزی کرد و چند روز بیمارستان بود.من حتی اونجا هم نمیخواستم برم.اصلا توانایی روبرو شدن با پدرم رو نداشتم.بار اول که به ملاقاتی رفتم فقط تونستم یه سلام آروم بکنم.حتی به صورت پدر و مادرم نمیتونستم نگاه کنم.نرفتم کنار بابام.فقط جلوی تختش ایستادم وخودمو به سختی جلوی جمعیت کنترل کردم که اشکم در نیاد.الان دلم نمیخواد اون روز رو تصور کنم و ازش بنویسم.بابام الان حالش خوبه و فقط دست راستش از کار افتاده که اونم به مرور میگن درست میشه.
برای لذت بردن از زندگی ، تن سالم که لازمه هیچ ، روح سالم هم لازمه. من زود به زود  افسردگی میگیرم . تقریبا زود هم خوب میشم.الان خلاصه روزهای خوبی ندارم.اینجا نشستم و فقط مرگ این و اون و خودمو تصور میکنم و اشک میریزم.