فراموشی

همساده بغلی ما یه زن وشوهر نه چندان پیر هستن که همیشه به زیارت تشریف دارن.هر کدوم از بچه هاشونو رد کردن سوی یه دیاری!! اجاره ملکهایی که دست مردم دارن رو میگیرن وهمیشه به اینور اونورن.از مکه می یان ،میرن کربلا.. از کربلا میان، میرن سوریه..از سوریه بر میگردن نمیدونم حتما میرن مشهد دیگه!یه نفس تازه میکنن دوباره راه میفتن میرن مکه!! برن،ماکه بخیل نیستیم!!!

************

اینا دو سه روز پیش از کربلا اومدند و منم باید علیرغم میلم، حق همسایه گری رو به جا میاوردم..نمی خواستم بچه ها رو با خودم ببرم. میخواستم سریع برم یه سر بزنم و برگردم.آرا بیرا کردم ویواشکی از گیر بچه ها فرار کردم ، زدم بیرون دِ بدو.

بعد سه چهار تا زنگ که زدم کلفتشون در رو باز کرد.حالا تواین فاصله چشمم  به در خونمون بود که نکنه بچه ها بیان بیرون دنبال من!تو همین دلهره بودم که صدای تعارف صاحبخونه رو شنیدم.همینطور که داشتم سلام واحوالپرسی میکردم یادم افتاد گوشیمو نیاوردم.وقتی خانم صاحبخونه رو دیدم فقط یادم بود که باید برم جلو، دیده بوسی کنم .همین ..!!دیگه هیچ چی یادم نبود.بنده خدا تا گفت اونجا خیلی یادت کردم،خدا قسمتت کنه ، فهمیدم که ای بابا!! اینها زیارت رفته بودن، حالا برگشتن. قبلش یادم بودا.. ولی اون لحظه که جلوشون بودم  زبونم باید میچرخید که بگم زیارت قبول ،یا رسیدن به خیر ،یا هر حرفی که ازخودشیرینی گفته میشه ،به کل فراموش کرده بودم.

*********** 

 خودم میدونم همسایه درسته نه همساده.. اینجا رو بخونید که اگه یه وقت یکی مثل من براتون درد دل کرد یه حرف واسه گفتن داشته باشید.

********

عیادت بیمار، زیارت خداست

این جمله  چون به نظرم قشنگ اومد،گذاشتمش.هیچ ربطی به این پست نداره!